طلبه نت

بسم الله الرحمن الرحیم

یادمه وقتی راهنمای و دبیرستان می رفتم گاهی مثلا دو سه بار در سال، جانباز و آزاده و رزمنده می آمدند به مدرسه. روز تولد حضرت ابالفضل علیه السلام جانبازان عزیز می آمدند و روز آزادگان هم آزاده های عزیز و…

یه سال یک جانباز عزیزی آمد که درصد جانبازیش بیشتر از هفتاد درصد بود. یک چشم مصنوعی داشت و به گمانم یک  دست و یک پا نداشت.

ما تو حال و هوای بچگی بودیم و بازیگوش. واقعا سرپا نگه داشتن ما سر صف کار حضرت فیل بود!:)

این برادر عزیزمون بر اثر جراحات جنگ چهره‌اش زشت شده بود. فکر می کنم صورتشون سوخته بود. ما هم دختر بچه بودیم و دل نازک! من اصلا طاقت دیدن چهره ایشون رو نداشتم…:(

از خاطراتشون گفتند تا به جایی رسیدند که تقریباً همه خشکمون زد. دیگه کسی وول وول نمی‌خورد، پچ پچ نمی کرد. همه گوش شده بودیم برای دهان مجروح آن جانباز…

صفحات: 1· 2

گروهک تروریستی جیش‌العدل در پیامی که روی صفحه توئیتر خود منتشر کرده، گفته است می‌خواهد یکی از 5 سرباز ربوده‌شده ایرانی را اعدام کند. در پیام منتشر شده در این صفحه، ادعا شده است که به‌دلیل اعدام یکی از اعضای این گروهک توسط جمهوری اسلامی ایران، قصد دارند یکی از مرزبانان ایرانی را اعدام کنند. گروهک تروریستی جیش‌العدل این پیام را 3هفته پس از ربودن 5 مرزبان ایرانی در منطقه جکیگور سیستان و بلوچستان منتشر کرده است. آنها این مرزبانان را هفدهم بهمن ربودند. این گروهک تروریستی، باقیمانده گروهک تروریستی عبدالمالک ریگی است و با تغییر نام از جندالله به جیش‌العدل،به سرکردگی صلاح‌الدین فاروقی عملیات‌هایی را اخیرا در نقطه صفر مرزی انجام داده‌اند. پیش از دستگیری این 5 مرزبان آنها در یک عملیات تروریستی 14نفر از مرزبان کشورمان را به شهادت رساندند.

سربازان گم نام امام زمان برای یافتن آنها در تلاش هستند، اما حداقل کاری که ما می تونیم انجام بدیم اینه که برای آزادی هم وطن های مظلوممون دعا کنیم. بی تفاوتی نسبت به سرنوشت دیگران به مرور آدم رو سنگدل میکنه. من تو اینترنت گشتم چند دستورالعمل برای پیدا شدن گمشده، به دست آوردم. اگه دغدغه برادرهای ممسلمونتون رو دارید، حداقل یکیشو انجام بدید.

ادعیه و اذکاری برای پیدا کردن گمشده (از دیدگاه علمای اخلاق):

ادامه »

بسم الله الرحمن الرحیم

امروز روز عید بود. یک  سؤال برایم پیش آمده است: با آهنگ، آواز، نوازندگی و لودگی حق این روز را می توان ادا کرد؟!

سالروز میلاد پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و امام جعفر صادق علیه السلام بر همه مسلمانان مبارک

بسم الله الرحمن الرحیم

دیروز وداع با دو شهید گمنام در قم انجام شد.

وقتی داشتم به سمت حرم می رفتم، پیاده رو و صحن پر بود از عرب های عراقی که به زیارت حضرت معصومه سلام الله علیها آمده بودند. یک لحظه توی دلم از آنها  بدم آمد و حس نفرت پیدا کردم. هموطن های آنها بودند که این دو جوان 16 و 23 ساله را شهید کرده بودند. با خودم گفتم شاید پدر، همسر، برادر یا فرزند این زنان عراقی قاتل این شهدای گمنام باشند!

ولی کمی بعد دلم برایشان سوخت، این بی چاره ها خیلی ذلت کشیدند، اول از صدام و بعد هم از امریکا. حالا هم به زیارت حضرت معصومه سلام الله علیها آمده اند و برای رسیدن به اینجا رنج دیده اند و الان هم بندگان خدا به خاطر نداشتن تمکن مالی پشت حرم جاگیر شده، همانجا غذایی مختصر خریده، می خورند و شب روی همین زمین سرد شب را سر می کنند تا زیارت بی بی را دریابند. اینان شیعه و عاشق اهل بیت هستند و با بعثی های بی دین تفاوت دارند.همین فکرها آرامم کرد.

در آن صبح بهشتی صدای سید مهدی میرداماد در تمام صحن ها و بیرون حرم شنیده می شد، زیارت عاشورا می خواند در محضر شهیدان و از غربت این دو شهید گمنام سخن می گفت. وقتی به چهره های زائران عرب دقت کردم؛ دیدم حالت خجالت زده دارند، چشم هایشان را از ایرانی ها می دزدند و بیشر سرشان پایین است. مانند کسانی بودند که از خود خجالت می کشند و در دل آرزو می کنند کاش آب می شدند و به زمین فرو می رفتند. برخی از آنان حتی در مراسم تشیع هم شرکت کردند. زبان حال این شیعیان مظلوم نیز مانند هموطنان ایرانی خودمان، شهدا شرمنده ایم بود.

بسم الله الرحمن الرحیم

بچه ها بیایید امروز یه مقایسه بین کودکان امروز و دیروز کنیم:

بچه های امروز عمو پورنگ و فیتیله نگاه می کنند، فامیل دور، الاغ جیگر و…

بچه های دیروز روایت فتح و گزارش از جبهه می دیدند پا به پای بزرگان، سخنرانی امام خمینی گوش می کردند با دل و جان

بچه های امروز جیغ میزنند به درخواست عموها، خاله ها و عروسک هابچه های دیروز جیغ می زدنند موقع

شنیدن آژیر خطر، صدای شکستن دیوار صوتی ، فرود بمب، صدای انفجار و..

بچه های امروز جمعه ایرانی، گوش می کنند

بچه های دیروز از شنیدن صدای مارش نظامی پیروزی از رادیو خوشحالی می کرند، وقتی می شنیدند نوای: توجه کنید! توجه کنید! به اطلاعیه ای که هم اکنون از جبهه های حق علیه باطل به دست من رسیده توجه کنید، وقتی که گوینده می گفت «انا فتحناک لک فتحاً مبیناً»، فقط خدا حد شادی کودکان دیروز را می دانست

بچه های امروز دیدن فینیله را ترک نمی کنند

بچه های دیروز شنیدن اسامی شهداء را از رادیو ترک نمی کردند

بچه های امروز، شوق دیدار خاله شادونه، پرپرشان می کند

بچه های دیروز آرزویشان دیدار با امام بود

بچه ای امروز شعر در قندون می خوانند و آهویی دارم خوشگله!

بچه های دیروز شعرشان این بود: ای لشگر صاحب زمان آماده باش آماده باش بهر نبردی بی امان آماده باش آماده باش

بچه های امروز همراه شعرشان می رقصند

بجه های دیروز همراه شعرشان رژه می رفتند

بچه های امروز آماده می شوند تا رقاصان فردا شوند

بچه های دیروز آماده می شدند تا رزمندگان فردا شوند

بچه های امروز نامه می نوسند برای عمو پورنگ

بچه های دیروز برای امام و رزمندگان نامه می دادند

بچه های امروز از دیدن تبلیغ بستنی و چیپس و پفک شاد می شوند

بچه های دیروز شنیدن سفید شدن وضعیت، خوشحالشان می کرد

بچه های امروز پول تو جیبی شان صرف بستنی و پفک می شود

بچه های دیروز به عشق رزمندگان پول توجیبی خود را خرج نمی کردند تا در قلک نارنجکی و قایقی اندازند

بچه های امروز با آرامش می خوابند به امید فردا

بچه های دیروزبا ترس می خوابیدند به امید شهادت

کودکان امروز همایش پیاده روی خانوادگی می روند

کودکان دیروز تشیع جنازه شهداء می رفتند

قلب کودکان امروز از هیجان شعر و رقص عموها تند می تپد

قلب کودکان دیروز  تند می تپید تا هواپیمای دشمن بگذرد

کودکان امروز یک لباس را چند بار می پوشند

کودکان دیروز یک لباس را چند سال می پوشیدند

کودکان امروز، طفلک ها بدبختند، خیلی ها کمر به فسادشان بستند

کودکان امروز حیف گذشته را ندیدند، ندیدند پدران کودکان دیروز جبهه رفتند

کودکان دیروز چقدر خوشبختند ، نفس پیر جماران بوییدند ، کوچ شهیدان دیدند

کودکان دیروز قدر آرامش را می دانستند، قدر امنیت را می شناسند

ای کودکان دیروز، دلبستگی امروز، فراموشتان نکند سختی دیروز

ای کودکان دیروز ، فراموشتان نشود یاری امام امروز

اما کودکان دیروز ، هستند پدر و مادر کودکان امروز

آفرین به برخی پدر و مادرهای امروز، بچه هاشون  بهترن از بچه های دیروز

بسم الله الرحمن الرحیم

چند سالی است که تلوزیون در ماه مبارک رمضان سریال های شبانه نمایش می دهد. سال های اول،  سریال روزانه و شبانه تلوزیون، هندی و عربی بود!که البته حال و هوای عاشقانه اونها نه مناسبتی با فرهنگ اسلامی داشت و نه همخوانی با آداب و رسوم ایرانی و از همه بی ربط تر رابطه این نوع سریال ها با ماه رمضان بود!

اما چند سالی است که تلوزیون در این زمینه به خودکفایی رسیده و به تولید ملی بسنده کرده است. یکی از سریال هایی که در شب های ماه رمضان شاهد پخش آن بودیم سریال مادرانه بود. اما چیزی که در اینگونه سریال ها کمتر به آن توجه می شود کم رنگ شدن آموزه های دینی است.

خانم های مثبت این مجموعه، همه چادر به سر دارند، خانم های مسن چادری هستند و بی آرایش، شخصیت مریم و همسر محمد جواد، چادری با آرایش غلیظ و دختران نوجوان سریال با مانتو هستند. چادر همراه با آرایش تیپی است که تلوزیون مروج آن است! پوشش رها داخل خانه، نزد پدرش، محمد جواد و پسر جوان نامحرمی که در خانه آنها زندگی می کند، یکسان است! ارسلان که اگر به شرع مراجعه کنیم جزو پسران ممیز به حساب می آید، در آغوش تمام خانم های سریال قرار می گیرد!  در کنار زندگی فقیرانه فرزاد که عقده زندگی مرفه دارد، اشرافی گری اردلان و محمد جواد از زندگی عموم مردم فاصله فاحشی دارد.

من قسمت های معدودی از این سریال را دیدم و از این موارد آزرده شدم، مسلماً مظلومیت دینی در اینگونه سریال ها که برای مناسبت های دینی ساخته می شوند، بیشتر از این است. اینگونه مجموعه های تلوزیونی در کنار نکات منفی، امتیازهای مثبتی نیز دارند؛ اما نمی توان به خاطر خوبی های آنها از ابراز نقاط ضعف آن چشم پوشید.

بسم الله الرحمن الرحیم

با طلوع ماه شوال ماه رمضان غروب کرد

خوشا احوال آنان که خورشید رمضان همیشه در قلبشان می درخشد

و بیداری شبانه شان به خوردن سحور در رمضان منحصر نیست

و آنان که  دوازده ماه  سال مهمان خدایند

بسم الله الرحمن الرحیم

آدم بعضی وقتها نمیدونه واقعاً چه وظیفه ای داره و گاهی هم نمیدونه چه عکس العملی باید نشون بده که خدا راضی باشه!گاهی هم با مسائلی روبرو میشه که به جای واکنش نشون دادن بیشتر تا مدتی متعجب باقی می مونه!
نمونه اش چند روز پیش بود؛ حدود ساعت سه بعد ظهر داشتم میرفتم خونه، یه دختر خانم اومد سوار اتوبوس شد.منکه فقط چند دقیقه از روبرو دیدمش واقعاً برام جای تعجب بود!
یه بلوز و شلوار سبز رنگ پوشیده بود به جای مانتو شلورار!چادر عربی هم سر کرده بود اما زیر چادر هیچ روسری یا مقنعه ای سرش نبود!رفت نشست روی اولین صندلی که کنار در اتوبوس بود. خب حتما گرمش بود دیگه برا همین دیگه رو هم نگرفته بود و چادرشو رها کرده بود.من یقه لباسشو ندیدم اما فکر نمیکنم یقه بسته بوده باشه. موهاشم رنگ کرده بود واز جادرش ریخته بود بیرون . آرایش تهوع آوری هم داشت که دیگه معلوم نبود خودش چه قیافه ای داره!
چشمم افتاد به کفشهاش که پاشنه های خیلی بلندی داشت و تابسانی بود، یه جوراب نازک مشکی به پا داشت. به خودم گفتم خوبه همین جورابمم پوشیده!هنوز چند لحظه از فکرم نگذشته بود که دیدم داره جوراب هاشو درمیاره!
داشتم با خودم فکر میکرم که برم بهش تذکر بدم یا نه که رسیدم به مقصد.اتفاقاً اون خانم هم همون ایستگاهی که من پیاده شدم پیاده شد. من با فاصله پشت سرش داشتم میرفتم که دیدم راننده یه پراید توجهشش به این خانم جلب شده. یه کمی حرکت میکرد و ترمز میکرد و به این خانم نگاه میکرد.
به گمانم میخواست سوارش کند. واقعاً نگاه کثیفی بهش داشت انقدر کثیف که بعد از جند روز من هر وقت یادش می افتم حالم بد میشه. من راهمو به کوچه خودمون کج کردم و دیگه ندیدمشون ولی با خودم گفتم اون قیافه ناجور، این نگاه هرزه را هم باید به خودش جلب کنه. برام سؤاله واقعاً کسانی که اینطور هنجارشکنی میکنن، از اینکه نگاه های کثیف بهشون دوخته بشه و مورد طمع آدمهای پست قرار بگیرن بدشون نمیاد؟!!!!!!!!!